Waar woont geluk?

Nog steeds leven we op anderhalve meter afstand. We ‘zien’ bijna alleen het coronavirus. Dat roept de vraag op of we nog verwonderd kunnen zijn over de kleine dingen om ons heen. Krijgt bijvoorbeeld een dauwdruppel bij ons even veel aandacht als de grote zee? Of zijn het alleen de grote dingen die er toe doen?

Mensen met kleine ogen zien vaak alleen grote dingen en hebben geen zicht op wat klein is en dichtbij. Mensen die kijken met de ogen van hun hart zien het wonder van de kleine dingen. Ze zien de dauwdruppel als een traan van geluk als een nieuwe dag die weer beginnen mag. Ze zien de witte vlinder als een parel van plezier voor stoeiende kinderen en voor mensen op zoek naar geluk.

Dag kleine dingen, blijf maar een wonder voor ieder van ons.
Bij gelukkige mensen vind je aan de basis altijd een spontane vreugde om kleine dingen en een grote eenvoud.
Bij gelukkige mensen vind je nooit de drang naar zelfverheerlijking.

Zulke mensen weten waar geluk woont.
Zij leren ons dat er veel is dat kostbaar is, maar wij zien het niet.
Zij zeggen ons dat alles zo prachtig is, maar wij verwonderen ons niet.
Zij zien dat alles heel kleurrijk is, maar wij zien alles in hetzelfde licht.
“God, leer mij genieten van al het moois wat er is, dat ik mij daarover mag verwonderen. Ik dank U voor alles wat door uw schepping tot stand is gekomen”.

 

Diaken Gerrit Fennema

In Memoriam Pater Fons Geerts

In Memoriam pater Fons Geerts                  * 9 november 1930        † 17 mei 2020

 

For he is a Mill Hill man (want hij is een Mill Hiller)

Heel vaak is deze zin gezongen. Misschien ook wel deze week bij zijn begrafenis. We weten het niet. We mochten er niet bij zijn. Bij veel momenten in zijn leven waren we er wel. Nu pater Fons Geerts zijn laatste reis is begonnen was hij alleen. In zijn slaap overleden, rustig en stil. Precies zoals hij zijn leven leefde. We kennen Fons allemaal als rasechte missionaris.

Fons vertrok in 1956 naar Oeganda om daar Gods Woord te verkondigen. Fons zei: “Ik heb die weg te gaan, daar is mijn nieuwe leven. God heeft mij beloofd met me mee te gaan. Mij kan dus niets overkomen”.

Fons ging in vrede en met vrede. Hij kon de mensen in Oeganda helpen bij hun geloof en bij de opbouw van hun huizen en scholen. Goed werk. Fons deed het met hart en ziel. Tot het moment dat Idi Amin hem verbood nog langer in Oeganda te blijven. Fons moest vluchten en kon in het naburige Kenia zijn werk voortzetten. Hier heeft father Fons heel veel werk verricht. Samen met de bevolking bouwde hij scholen en ziekenhuizen. Eerst met hard geworden modder en strodaken. Later met –door de bevolking gebakken- stenen en daken met golfplaten. Een grote verbetering. Tot 1999 bleef Fons in Kenia. Toen kwam hij terug naar Nederland als missionaris in ruste.

Maar Fons is er de mens niet naar om stil te zitten. Hij bleef via de moderne media met Kenia verbonden. Hij bleef collecteren om de mensen ter plaatse te steunen. Hij wist van geen ophouden. Hij begon een nieuwe missie. Fons ondersteunde vanaf 1999 de pastores in de regio. Regelmatig ging hij voor in vieringen. Hij heeft dat nog vijftien jaren met liefde gedaan. Wij zijn hem veel dank verschuldigd. Fons, de mens, de missionaris, de priester, de bouwvakker, de vriend, de collega, maar bovenal een mens met een hart vol vrede en liefde voor zijn medemensen.

Dankjewel Fons. Moge God jou een goede plaats geven in zijn huis van liefde en vrede.

Diaken Gerrit Fennema

namens het pastoraal team parochie Sint Jan de Doper