Als het hart uit een gemeenschap is verdwenen is het erg moeilijk samen verder te gaan. Zij die zijn gebleven kijken elkaar aan met vragende ogen. Wie neemt nu de leiding? De leerlingen van Jezus hebben het zo gevoeld. Hun leider is ten hemel opgenomen. Dood. Het lijkt alsof het hart uit hun gemeenschap is verdwenen. En zij blijven achter met allerlei vragen.
Is het u weleens opgevallen dat Jezus, als Hij bidt, dat bijna nooit voor zichzelf doet? Hij bidt altijd voor een ander. Ook dit weekend horen we Jezus bidden:
‘mogen mijn leerlingen één blijven, en Vader: zorg voor hen’.
Zo bidt Jezus voor de gemeenschap die Hij moet verlaten. Bij mij komt de vraag naar boven: is ónze bezorgdheid voor ónze gemeenschap net zo groot? Werken wij aan de eenheid om samen verder te gaan?
Emmanuel Dobbelaere geeft mij op deze vragen het volgende antwoord.
Eenheid is misschien een utopie, maar waarom? Eenheid is daar waar mensen aandachtig kunnen luisteren en anderen en zichzelf laten uitspreken. Eenheid tref je aan waar mensen het beste wensen voor elkaar. Eenheid vind je waar mensen meningsverschillen open kunnen uitspreken. Eenheid begint bij jezelf, waar hart en handen samen op weg willen gaan.
Inderdaad: eenheid begint waar mensen samen een parochie bouwen. Samen bouwen aan een gemeenschap waarbij vitaliteit, liefde en gastvrijheid hoog in het vaandel staan.
diaken Gerrit Fennema
Diaken Gerrit Fennema