Kan God ook moe worden?

Tijdens het voorbereiden op de preek lees ik uit de profeet Habakuk en het Evangelie volgens Lucas.
De leerlingen zeggen tot de Heer: “Geef ons meer geloof”.
Habakuk zegt tot de Heer: “Hoe lang moet ik nog blijven roepen, terwijl Gij niet luistert?”
Zij en wij willen een antwoord, willen duidelijkheid. Zij en wij zoeken naar houvast, naar zekerheid in ons leven. We bidden tot God en vragen om een oplossing voor iets wat ons bezig houdt. De leerlingen vragen om een gelovig vertrouwen. Hun leven is zwaar en moeilijk. Ze kennen tegenvallers en soms zien ze het niet meer zitten. Gewoon menselijke trekjes die ons niet vreemd zijn. Net als zij vragen en bidden ook wij. Wij hebben een bepaald doel voor ogen en dat willen we bereiken. God moet ons daarbij helpen. Daarom bidden we. Maar gebeden worden niet zomaar en direct verhoord. Vertrouwen, ook gelovig vertrouwen, moet groeien. Ik geloof dat elk gebed wordt verhoord, maar niet zoals wij het willen. Wij zitten niet altijd op één lijn met God. Soms is de ‘lijn’ overbezet. We zouden naar God moeten luisteren en niet andersom.
Toch wat vaker zeggen: “Spreek Heer, uw dienaar luistert.” Lijkt me beter dan te zeggen: “Luister Heer uw dienaar spreekt”.
Ik geloof oprecht dat God luistert. Ik weet dat God niet al onze wensen vervult, maar wel al zijn beloften. En als het even tegenzit, weet dat God wel luistert. Hij kent ons en weet wat we willen. Het gaat gebeuren, eens, op Zijn tijd. En nee, God wordt niet moe. Blijf bidden, blijf geloven, blijf vertrouwen, blijf hopen.

diaken Gerrit Fennema

Er bidt niemand meer

We waren met een groepje mensen samen om over ‘bidden’ te praten. Met een zekere regelmaat komen we samen. Elke keer een ander onderwerp. Vandaag dus over bidden. Plotseling zei iemand: “er bidt niemand meer”. Er viel een stilte. Iedereen schrok van deze woorden.
Bidden wij niet meer? Ik vroeg het de anderen en we gingen de kring rond. Er komen diverse opmerkingen boven tafel. De ene bidt regelmatig, ook wel eens een eigen gemaakt gebed. Een ander zegt dat hij wel eens een schietgebedje bidt bij het aansteken van een kaars. Zo gaat het gesprek wat heen en weer.
Het blijkt dat iedereen regelmatig bidt. Soms zonder het door te hebben. We komen op –wat we noemen het ‘standaardgebed’ – het Onze Vader.
Ja, dat kan iedereen opdreunen, maar is dat bidden? Al pratend laat ik het Onze Vader in ‘omgekeerde richting’ klinken. Ik heb deze versie eens ergens gelezen. We bidden het ook samen. Er gaat een wereld voor ons open. Zijn dat de woorden die we altijd bidden? Ja, we bidden meer dan we denken. Sta er maar eens bij stil: iedereen bidt.
diaken Gerrit Fennema

Het ‘Onze Vader’ in omgekeerde richting:
Verlos ons van het kwade.
Leid ons niet in beproeving.
In de mate dat wij anderen iets schuldig zijn
vergeef dan ook onze schuld.
Geef ons heden ons dagelijks brood.
Zo geschiedde uw wil op aarde als in de hemel.
Dan groeit uw Rijk van liefde en vrede.
Zo wordt uw naam geheiligd
Gij die in de hemel zijt,
Gij die wij noemen: onze Vader.
Amen