Nog steeds leven we op anderhalve meter afstand. We ‘zien’ bijna alleen het coronavirus. Dat roept de vraag op of we nog verwonderd kunnen zijn over de kleine dingen om ons heen. Krijgt bijvoorbeeld een dauwdruppel bij ons even veel aandacht als de grote zee? Of zijn het alleen de grote dingen die er toe doen?
Mensen met kleine ogen zien vaak alleen grote dingen en hebben geen zicht op wat klein is en dichtbij. Mensen die kijken met de ogen van hun hart zien het wonder van de kleine dingen. Ze zien de dauwdruppel als een traan van geluk als een nieuwe dag die weer beginnen mag. Ze zien de witte vlinder als een parel van plezier voor stoeiende kinderen en voor mensen op zoek naar geluk.
Dag kleine dingen, blijf maar een wonder voor ieder van ons.
Bij gelukkige mensen vind je aan de basis altijd een spontane vreugde om kleine dingen en een grote eenvoud.
Bij gelukkige mensen vind je nooit de drang naar zelfverheerlijking.
Zulke mensen weten waar geluk woont.
Zij leren ons dat er veel is dat kostbaar is, maar wij zien het niet.
Zij zeggen ons dat alles zo prachtig is, maar wij verwonderen ons niet.
Zij zien dat alles heel kleurrijk is, maar wij zien alles in hetzelfde licht.
“God, leer mij genieten van al het moois wat er is, dat ik mij daarover mag verwonderen. Ik dank U voor alles wat door uw schepping tot stand is gekomen”.
Diaken Gerrit Fennema